"Czarna Madonna" Remigiusz Mróz | Recenzja [9]

O tym, że bardzo czekałam na tę książkę możecie już wiedzieć z zapowiedzi lipcowych, gdzie wspomniałam o tym, że już ją nawet zamówiłam. Książkę odebrałam dzień po premierze, mimo, że do obioru był dzień przed, ale to nieważne. Jednak nie zabrałam się za nią od razu. Grzecznie czekała na swoją kolej, a kiedy już po nią sięgnęłam to pochłonęłam ją w 2 dni.
Jednak do tego czasu zdążyłam już spotkać się z wieloma złymi opiniami na temat tej książki, które jednak mnie ani trochę nie zniechęciły i tak jak myślałam, nie zawiodłam się. Osobiście książka mi się podobała, więc będzie to jedna z pozytywnych recenzji. Tyle na wstępie.


Tytuł: Czarna Madonna
Autor: Remigiusz Mróz
Wydawnictwo: Czwarta Strona
Liczba stron: 460
Data premiery: 19 lipca 2017

"Czekała mnie walka. Starcie z tym, co leżało uśpione w mojej duszy"

Filip, były ksiądz, który zrzucił koloratkę dla pewnej kobiety, oraz
Aneta, jego narzeczona, która jak możecie się domyślić była
tego powodem, mieli wybrać się w przedślubną podróż. Jednak z powodów zarobkowych, Filip musiał zostać w kraju, więc jego narzeczona sama wybrała się w podróż do Ziemi Świętej. Boeing 747, którym podróżowała Aneta miał wylądować w Tel Awiwie o 3 w nocy. Jednak jak się okazało nigdy nie dotarł na miejsce, do tego nie było żadnego kontaktu z maszyną, utracono go gdzieś nad Morzem Śródziemnym. Maszyna jakby wyparowała, nikt nie wie co się z nią stało, aż nagle do kontroli lotów dociera sygnał z transportera. Samolot pojawił się w jednym miejscu, zaraz w następnym i jeszcze innym. Nie było możliwe, żeby maszyna poruszała się z taką prędkością, żeby zaraz znaleźć się w innym miejscu na świecie, jednak Filip zauważył, że punkty położenia samolotu układają się w heksagram. Czym dłużej Filip próbuje odkryć co tak naprawdę się wydarzyło, dzieją się coraz dziwniejsze rzeczy, a były ksiądz odkrywa powiązanie z Japonią, innym lotem, z 1985 roku oraz obrazem Czarnej Madonny.




Osobiście muszę przyznać, że nie do końca rozumiem hejt, który poleciał na tę książkę. Prawda jest taka, że jest to horror religijny, więc wiadomo, że osoby niewierzącej nie przestraszy. Dobra, może nie jest to typowy horror, że co chwila jest coś mega przerażającego, ale ja osobiście bardzo się cieszę, że nie czytałam tej książki w nocy, bo były momenty w których naprawdę się przestraszyłam, a ogólnie książka zrobiła na mnie dobre wrażenie. Chociaż osobiście nie spodobało mi się zakończenie, może dlatego, że do końca go nie zrozumiałam. Brakowało mi jakiegoś takiego wyjaśnienia, albo takiego "wow", które zazwyczaj mi towarzyszy przy "mrozowych zakończeniach". Co prawda nie jest to najlepsza książka tego autora, ale najgorszą też bym jej nie nazwała.


Jak wiadomo Remigiusz ma spore grono fanów jak i antyfanów, którzy uczepią się najmniejszego błędu. Tak naprawdę są osoby, którym będzie przeszkadzać w jego książkach naprawdę wszystko. Przepraszam, ale jako osoba, której książki Mroza się podobają i jeszcze nigdy się nie zawiodłam muszę się wyżalić.

Ostatnio bardzo dużo czytam złych opinii na temat jego książek,
które moim zdaniem wcale nie są spowodowane tym, że jego książki
są  z ł e. Tylko tym, że po prostu dana tematyka nie przypadła do
gustu danej osobie, ale oczywiście trzeba za to hejtować autora.
Niektórym osobom nie podoba się to, że autor próbuje nowych
gatunków, sam siebie sprawdza. Za każdym razem kiedy wydaje
coś zupełnie nowego to leci na to wielki hejt, zauważyliście?
Ja rozumiem, że komuś może nie przypaść do gustu nowy gatunek
ale nie trzeba od razu wyzywać autora za to, że próbuje nowych
rzeczy albo, że stawia na ilość, a nie na jakość.
Kiedy ludzie muszą czeka ponad rok za nową książką to źle, kiedy
Pan Remigiusz wyda nową książkę po paru miesiącach też źle.
Ludzie, nie popadajmy w paranoje. Jest młody, ma mnóstwo
pomysłów poza tym na pewno miał sporo książek "w szufladce". Podobnie było z Kingiem, na początku też wydawał mnóstwo książek, bo sporo miał już napisanych, a teraz co?
Musiałam się wygadać, bo już zaczyna się to robić denerwujące. Podobnie było przy premierze "Wotum Nieufności". Jeśli komuś nie pasuje tematyka to niech nie czyta, a nie potem tylko narzeka jakie to złe, że kompletnie mu się nie podoba, za dużo polityki. Kurcze blaszka, skoro to jest political fiction to chyba oczywiste, że będzie tam dużo polityki. Czasami po prostu ręce opadają.

Dajcie znać co Wy o tym myślicie, jestem bardzo ciekawa Waszej opinii.

Pozdrawiam,
Mare.